Jakie podejście do zwłok mają Zoroastrianie?

Tradycją, która jest powszechna we wszystkich znanych nam kulturach ludzkich, okazuje się szczególne poszanowanie dla ciał zmarłych, a pierwsze pochówki przez wielu badaczy dziejów są uważane za rzeczywisty początek naszej cywilizacji. Ceremoniały i zwyczaje związane z urządzeniem pochówku mogą być różne i w dużej mierze zależą od istniejących w wyznawanej religii nakazów i zakazów. W Europie, gdzie wciąż dominują rytuały powstałe pod wpływem chrześcijaństwa, najczęściej wybieranym rozwiązaniem jest umieszczanie zwłok w grobie ziemnym lub przeprowadzanie kremacji, a także specyficzna organizacja pogrzebu. We Wrocławiu firmą specjalizującą się w obsłudze ostatniej drogi zmarłego jest Zakład Usług Pogrzebowych Anubis. W przypadku religii wywodzących się z Bliskiego Wschodu obyczaje się jednak zupełnie inne. Przyjrzyjmy się temu, jak wygląda postępowanie ze zmarłym w Zoroastrianizmie.

Czym jest Zoroastrianizm?

Zoroastrianizm to religia wywodząca się z terenów dzisiejszego Iranu, która powstała dzięki ludom przybyłym na te tereny z Azji Środkowej około 1000 lat p.n.e. Jej świętą księgą jest Awesta, której część według tradycji powstała za sprawą samego założyciela – Zoroastera, nazywanego też Zaratustrą. Był on prorokiem i kapłanem perskim, który zainicjował powstanie wielkiej religii monoteistycznej po doznaniu objawień. W myśl głoszonych przez niego zasad jedyny bóg to Ahura Mazda, zmagający się z siłami zła w postaci Angrju Mainju. Zoroastrianizm wywarł bardzo silny wpływ na inne religie monoteistyczne, zwłaszcza na Islam i chrześcijaństwo.

Jak wyglądały zwyczaje pogrzebowe Zoroastrian?

Zoroastrianie wierzyli, że dusza po śmierci trafia pod sąd. Jeżeli w jej życiu przeważały złe uczynki, trafia ona do Domu Najgorszego Bytowania i pozostaje we władaniu Angra Mainju. Gdy większość była dobra, przechodzi ona do Domu Pieśni, gdzie oczekuje na Odnowę Świata, która spowoduje wyeliminowanie niesprawiedliwych i da nieśmiertelność dobrym. Ponieważ zwłoki człowieka są skalane złem, nie chowano ich w ziemi, a urządzano tzw. pogrzeb powietrzny, umieszczając ciało w tzw. wieży milczenia, gdzie było rozszarpywane przez sępy, a kości pozostawały wewnątrz tej konstrukcji.