Czy czuwanie przy zmarłym nadal ma miejsce?

Z przekazywanych ustnie i pozostawionych w formie pisemnej przekazów historycznych wiadomo, że w przeszłości jednym z nieodłącznych elementów chrześcijańskiego obrządku pogrzebowego było czuwanie przy zmarłym. Trwało ono zazwyczaj dwie albo trzy noce. W tym czasie przy ciele zmarłego zbierały się bliskie osoby, aby wspólnie wspominać, modlić się, śpiewać, płakać i śmiać się. Kiedyś czuwanie odbywało się w domu nieboszczyka, gdzie ciało czekało na pochówek. Czy tradycja ta przetrwała do dnia dzisiejszego? Czy obecnie nadal organizuje się czuwanie przy zmarłym? Jeżeli chcesz się tego dowiedzieć, zapraszamy do lektury!

Czy w dzisiejszym czasach organizuje się czuwanie przy zmarłym?

Tradycja czuwania przy zmarłym przetrwała do dziś. Jest nadal nieodłącznym elementem tradycyjnego chrześcijańskiego obrządku pogrzebowego, który składa się z czuwania, liturgii i samego pochówku. Tylko dopełniając tych trzech części obrządku pogrzebowego, można godnie pożegnać zmarłą osobę. Istota czuwania jest dwojaka – z jednej strony ma ułatwić zmarłemu drogę do życia wiecznego, z drugiej jest rodzajem terapii grupowej, kojącej ból żałobników i oswajającej ich ze śmiercią bliskiej osoby. Czuwanie przy zmarłym przetrwało więc próbę czasu i nadal jest ważną częścią obrządku pogrzebowego.

Jak przebiega współczesne czuwanie przy zmarłym i jaki jest jego cel?

Czuwanie przy zmarłym to dla większości jego bliskich okazja do prawdziwego pożegnania. Większość z nich nie jest bowiem obecnych przy samej śmierci ukochanej osoby, nie może potrzymać jej za rękę albo z nią porozmawiać. To właśnie w tym szczególnym czasie można ostatni raz spojrzeć na zmarłego. Czas ten jest wypełniony wspólnie snutymi wspomnieniami o zmarłym, modlitwami, łzami, a nawet śmiechem. Dzięki tak wielu różnym emocjom, które uwalniają się podczas czuwania, żałobnicy mogą odczuć ulgę i ukojenie. Ból i cierpienie, które towarzyszą im od momentu dowiedzenia się o śmierci bliskiej osoby, nagle stają się lżejsze, dzięki czemu łatwiej można je zaakceptować i pogodzić się z zaistniałą sytuacją.

Dzisiaj czuwanie przy zmarłym nie odbywa się już w jego domu. Ciało zmarłego jest wystawiane w kaplicach przykościelnych albo w specjalnie przygotowanych do tego celu salach domu pogrzebowego. W tych przytulnych i spokojnych miejscach rodzina i najbliżsi przyjaciele zmarłego mogą bez zbędnego pośpiechu wspólnie zmówić w jego intencji różaniec, porozmawiać i powspominać minione chwile, które z nim dzielili. Częścią czuwań są również laudacje, czyli mowy pochwalne, które powinny dotyczyć zarówno zmarłego, jak i dzieł boskich, jakich doświadczył za swojego życia. Księża lub pracownicy zakładu pogrzebowego pomagają rodzinom zmarłym wybrać odpowiednie czytania z Pisma oraz spokojną muzykę, która umili chwile tego trudnego pożegnania.